Dear Mike Avenue, Ikaw at Ako kasama ng mga OFW ay di IISA! (EDITED)

(Nagkausap na kami ni Mike Avenue, today, 23 August 2009, and here's the link of him asking sorry, ANG PAGHINGI NG TAWAD)

This post below is my reaction at that moment, and medyo nagover react ako.

Mike, sorry for this. )

I am determined to spread this post. Never provoke 12 million people and the many millions that depends on them in the homefront.

Do not provoke 12 million OFW's if you have nothing to say.

But if you have the guts, you better be ready...

Hindi kita kilala, at mas lalong hindi ko gusto ang tatas ng pananalita mo, lalo pa't nilalahat mo ang mga OFW. Hindi rin ako nagpapakabayani dahil may karapatan ako bilang isang OFW at blogero na sagutin ang post mo dito. Pasalamat ka, maraming bibisita sayo kasi starring ka dito.

Papatulan ko ang "cheap shot" mo hindi dahil cheap ako, kundi dahil ang post ko ay hindi pananaw lamang kundi galing mismo sa puso ko, puso ng isang OFW.

"Itinatanong ko kung bakit naging bayani ang isang OFW. Hindi agad siya makasagot. Ngumiti siya at iniabot ang mga tsokolateng may tatak na “Made in China” sa likod ng pakete. Ang mga tsokolateng ito sa kamay ko ang isa sa mga sagisag na siya’y kagagaling lamang sa ibang bansa – sa Canada."

Sa tanda mong yan, at sa galing mo sa economics, itatanong mo pa? Magpasalamat ka na lang at binigyan ka pa ng chocolate na galing China, o baka nagpuputok ang butse mo at hindi dolyares ang binigay sau?

"Naubos ang mga propesyonal dito. Halos lahat. Ang mga doctor na nagsunog ng kilay ng mahigit sampung taon, mas pinili ang maging nurse na assistant lamang ang ranggo sa abroad. Ang mga nurse naman na dapat ay dito magsisilbi sa bansa, mas ginusto pang mangibang bayan. Ang epekto nito? Bumaba ang antas ng industriya. Nagkasya kasi tayo sa mga second choice dahil ang mga de-kalibre, naroon at kasalukuyang minumura ng amo kapalit ng dolyar. Bayani ka bang tatawagin kung humahalik ka naman sa paa ng mga dayuhan? Labag yata iyan sa prinsipyo ni Rizal. Baka bumangon si Rizal."

Patay na si Rizal, Mike, wag mo ng buhayin ang nanahimik na ang kaluluwa. Ang baluktot mong pananaw ay hindi kahit kailan man sasang-ayunan ni Rizal. Isa siyang OFW, baka nakalimutan mo ang History mo. Kaming mga OFW at si Rizal ay iisa. Hindi mo masisi sila Doc at ang mga nurses na umalis ng bansa para manilbihan sa ibang bayan. Ang bawat tao may kanya-kanyang karapatang pumili. Hindi mo pwede ipagpilitan na magpaiwan sila sa Pilipinas at magpapatuloy sa kanilang propesyun na ang mga anak ay dilat ang mata sa gutom, at di man lang makaranas ng ginhawa sa buhay, o mapag-aral si Boboy at si Neneng.

"Minumura ng mga amo kapalit ng dolyar?"

- Mas titiisin at palalabasin sa kabilang taenga ang murang yan sabay pikit ng mata at isiping makapag-aral si Junior, or makatuntong ng kolehiyo si Ana

Bayani ka bang tatawagin kung humahalik ka naman sa paa ng mga dayuhan?

-May problema ka na tawaging bayani ang mga OFW? Fine! Di namin gusto maging bayani. ang bayani, namamatay o pinapatay. Kaya kami tinawag na bayani ng gobyerno para magkaruon ng magandang tunog sa taenga, at bilang pagtanaw ng utang na loob nila sa patuloy na pagpapaangat ng ekonomiya ng Pilipinas. Sa ayaw mo at sa gusto isa ka rin sa mga nakikinabang sa dinudulot ng mga OFW sa ekonomiya ng Pilipinas, dahil kung hindi, baka sa abroad din ang lagpak mo. Wag kang magsalita ng patapos, Mike, baka bukas makalawa, kakainin mo ang mga sinabi mo at nakapila ka na rin sa embassy or immigration.

Sayang ang mga talento na dapat sana’y sariling lupa ang nakikinabanag. Sayang ang mga pawis na sana’y didilig sa uhaw na mga kapatagan ng mamamayan. Sayang ang mga ugat na magdudugtong sana sa yaman at kaban ng bansa.

- Hindi sayang, pare. Hindi mo seguro nababasa na ang mga dating OFW at nahasa sa talento galing sa ibang mundo ay nagpatayo ng sariling negosyo. Na ang mga pundar at ipon ng mga OFW ay pinatayo ng mga negosyong pangkabuhayan, nagkaroon ng mga training centers, ng mga consultancy offices upang mapaayos pa ang mga talino at dunong ng mga Pinoy na lumalabas ng bansa, at mabigyan ng additional jobs ang mga kababayang naiwan sa Pilipinas? Magbasa ka at magresearch, boy.

Ikakatwiran na walang pag-asa dito. Mahirap ang buhay dito. O talagang mahilig lang ang iba sa “piso tamang barko”. Meron din naman dito. Kaya lang, ang mga bagay na narito, ayaw naman natin. Para lang din sinabing “walang akong magawa”. Marami ka naman pwedeng gawin. Kaya lang, itong mga bagay na available na gagawin mo, ayaw mong gawin, tinatamad kang gawin o may iba kang gustong gawin.

- Anong gusto mong gawin ko dyan? wag mong harangan ang aking karapatang mangarap ng kaaya-ayang buhay. Ah, okay. Ako ay isang chemist dyan. Sumasahod ng 5-10T pesos sa entry level? 20T sa Supervisorial? Paano naman ang mga deductions at 10 % na tax? Ilan na lang maiiwan sa akin?

Hindi ko itinatatwa ang bansa ko, kahit pa sabihing tadtad ng gastos dito at duon, bawas dito, bawas duon pag-uwi. Ang sahod ko dito na 60T pesos ay sapat na pansamantala sa amin, pero paano ang bukas, paano ang kinabukasan ng anak ko?

Isa lang dahilan kung bakit nagpapaalipin sa ibang lahi ang mga Pinoy. PERA. Masasabi kong iyan ang nag-iisang dahilan. Kaya nga mas gusto pang gawing panginoon ang mga dayuhan para sa salapi. Hindi dahil sa kung ano pa man at sino pa man. Ang ibang dahilang maiisip mo, bagamat nasa estado ng pagsasakripisyo at pagpapakahirap, babagsak at babagsak din sa kategoryang pera ang dahilan.

PERA PERA LANG, walang PERSONALAN, haha. Hahayaan ko na ang mga commenter ang sasagot sa rants mo na ito. Tanungin mo si Azel sa lagay na ito, or si Jee, di nila kelangan pera, ay si NJ rin pala? hehe

"Hindi sila magpapaalipin sa ibang lahi dahil sa Pilipinas. Tinanggihan nga nila ang Pilipinas. Nawalan sila ng pag-asa sa Pilipinas."

"Ang dahilan ng pagtatrabaho ng isang OFW ay upang maiangat ang kabuhayan ng pamilya at sarili. "

Sa lahat ng sinabi mo, yan lang ang malinaw, at sang-ayon ako.

Hindi dahil gustong maiambag ang sakripisyo sa bansa. Hindi upang magpakabayani. Walang ganoon. Dahil kung ganoon, pwede namang makatulong nang hindi umaalis. Ang totoo, lahat ay sa sariling motibo lamang nabubuhay. Gustong-gusto kasing maging Victoria’s Secret ang ginagamit na pabango ng asawa na dati’y White Flower lamang?

At, marupok din ang lubid sa kabila. Ipinapanalangin kasi ng isang OFW na tumaas nang tumaas nang tumaas ang halaga ng dolyar laban sa piso. Para nga naman mas maraming salapi ang katumbas ng kanilang pagpapaalipin. Gustong-gusto nila na mataas ang palitan ng dolyar. Kapag mataas ang palitan ng dolyar sa piso, ibig sabihin mas maraming pera ang maibibigay kay Misis. Mas maraming pera, mas maraming pambili ng Victoria’s Secret. Ang problema, kapag mataas ang halaga ng dolyar, mababa ang halaga ng piso. At kapag mababa ang halaga ng piso, ang ibig sabihin, mababa rin ang ekonomiya ng bansa. At kapag mababa ang ekonomiya ng bansa, mataas ang mga pangunahing bilihin at siyempre pang apektado ang mga karaniwang manggagawa na sumusuweldo ng mababa dito sa Pilipinas.

Di bale, marami naman tayong bayani.

Kapag umalis ang isang Pinoy papunta sa abroad, maiiwan nila ang kanilang pamilya. Sakripisyo ito sa OFW. Pero mas sakripisyo ito sa pamilya. Kung babae at may asawa’t anak, siguradong ibang tao ang titingin sa mga anak. Lumalaki tuloy sa pangangalaga ng iba na ang itinuturo ay ang matatas na pagsasabi ng salitang pakyu imbes na patsshu. Kung lalaki naman, ibang tao pa ang magpapalit ng pundidong ilaw sa kusina imbes na siya. Nasasakripisyo ang “minsan-lang-sa-buhay-na-maging-bata” ng maraming kabataan. Maraming anak ang nawalan ng pagkakataong maramdaman ang kalinga ng isang ama o ina sa kanilang kamusmusan. At karaniwang hindi nasusubaybayan ang paglaki ng bata. Ipababantay na lamang ang paglaki sa malalaking Barbie Dolls o Robot na ipinapadala ng OFW. Okay lang. Pag-uwi mo at paglaki ng anak mo, saka mo siya samahan para magpatuli kay Dok. Nakakalungkot din ang katotohanan na ang mga OFW ang dahilan kung bakit nabansagan ni Tsip Tsao ang Pilipinas na “nation of servants”.

- Maihahalintulad kita kay Cheap Tsao. Hindi mo man lang naisip bago ipost ito kung anong hirap ang dinanas ng mga TATAY at NANAY, ng mga ATE at KUYA, para halos pagtawanan ang mga kagaya namin na nagpapakahirap sa ibang bansa. Kahit anong anggulong tingnan ko, hindi kita makitaan ng gratitude sa mga kababayang nagtitiis para sa pamilya. Baka manager ka diyan at malaki sahod mo, paano naman kaming mga ultimo utusan? Hindi kita matawag na kabayan kasi nahihiya ako sayo. And Congratulations, ipamamahagi ko ang post mo na ito sa lahat ng kakilala ko, mga contact ko sa Press, sa GMA7 at ABS CBN, pati sa mga kagrupo, gusto kong malaman ang totoo kung sino si Mike Avenue, at bakit halos alipustahin niya ang mga OFW?

Nagtataka lang ako, at maraming mga FOLLOWERS ito? At andun pa ang mga OFW's? karapat-dapat bang i-follow ang taong ito na ganito ang pananaw sa mga OFW's?

Kung walang apoy, siguradong walang usok. At tanggap ko. Kung walang magpapaalipin, tiyak na walang tatawaging alipin. Hindi mo BA matanggap na tawaging ganoon? Kung domestic helper ka at gusto mong tawagin kang manager, pumunta ka sa Philippine Embassy at maghuramentado ka doon. Kung mas gusto mo naman na tawagin kang bayani alang-alang sa sakripisyo mo sa sarili mo at sa pamilya mo, pumunta ka sa monumento sa Caloocan at tabihan mo si Bonifacio. Pasulubungan mo na rin siya ng tsokolate. Yung galing sa Canada at kagaya nitong may tatak na Made in China!

- Pag nabasa ng mga OFW sa Canada ang post mo na ito, sasabihing may tama ka, Mike. haha.

Simpleng equation lang at dapat mong pakaisipin.

Ang mga Pinoy ay may pangarap sa buhay. Ang mga Pinoy na OFW ay may pamilyang nagbibigay sa kanila ng inspirasyon, na kahit anong hirap at saklap, na kahit malayo, at namimiss ang mga importanteng occasion sa mga anak at mahal sa buhay, okay lang. Ang importante ay mabigyan ng masayang birthday si Nene, matreat sa Jolibee, mapapaaral sa private at matinong school si Tiboy, magkaroon ng sariling lupa at bahay, magkaroon ng kaunting savings sa hinaharap. Ang resulta nito, isang masayang pamilya, at kapag malakas ang pamilya, malakas na bansa, and in turn, may pag-asa at masarap mamuhay.

Hahayaan ko na lang na ang mga makakabasa ang mangkokomento, pero hindi tayo IISA, Mike Avenue. Kakaiba ka!

Wala akong balak sirain ka, Boy. Di ko ugali yan, pero gusto ko lang malaman kung sino at anong tunay na pagkatao ni Mike Avenue.

Hinikayat ko kayo na mga OFW Bloggers lalo na sa KABLOGS na magblog ng view niyo sa post niya na ito. Salamat!

©2009 THOUGHTSKOTO